Paseo marítimo e peirao
Paseo marítimo. Entorno natural e de ocio de Pontedeume
Foi inaugurado no ano 1996, ocupando a ribeira da ría entre a ponte de pedra ata case o da autoestrada. Foi ampliado en anos posteriores cos tramos do río Covés e o que transcorre paralelo á autoestrada. Ideal para camiñar, correr ou andar en bicicleta, permite contemplar nalgúns dos seus tramos excelentes vistas de Pontedeume. É un dos principais espazos de lecer da vila, e conta con parque infantil, embarcadoiro e rampla en diferentes puntos.
Desde o ano 2017 o Paseo Marítimo conta cun novo parque infantil nun dos seus espazos máis privilexiados e asollados, xunto á piscina municipal e con boas vistas á ría. O parque ten iluminación e conta con diversas atraccións para o divertimento de nenas e nenos, así como máquinas para realizar exercicio ao ar libre.
En Pontedeume lévase a cabo marisqueo no estuario de xeito tradicional, respectando o medio natural. Empréganse ferramentas como sachos, rastros e raños, pois a extracción mecanizada non está permitida. Os mariscadores e mariscadoras realizan tarefas de extracción maioritariamente con marea baixa. Unha vez recollido o marisco, lévase á lonxa para o seu control, separación por tamaño (os máis pequenos serán devoltos ao estuario) e posterior venda.
Extráense as seguintes especies: ameixa fina, ameixa babosa, ameixa xaponesa, berberecho e ostras.
A técnica de marisqueo consiste no lanzamento do varal dende a lancha, apoiándoo no ombreiro izándose e lavándose, recollendo os da talla comercial da malla.
Moitas aves non residen aquí durante todo o ano, senón que migran nalgunhas estacións. As aves invernizas pasan aquí o inverno escapando das hostilidades climáticas do norte de Europa.
Podemos atopar as seguintes:
Picapeixe: Esta pequena ave de cores chamativas ten un voo moi rápido, poderala ver pasar rapidamente coma un escintileo azul. Mergúllanse para pescar pequenos peixes, cágados e insectos.
Garza real: Esta maxestuosa ave é moi común no inverno. Aliméntase de peixes, rás e cangrexos.
Garzota: aliméntase de pequenos peixes, anfibios e crustáceos camiñando polas beiras con lodos e removendo o limo das patas para sacalos dos seus agochos.
Lavanco: Parrulo común que verás todo o ano en diferentes tipos de masas de auga.
Cormorán grande: Ave que mergulla en busca de peixes e que logo se pousa nas rochas coas ás extendidas para secar a súa plumaxe.
Gabita: Atópanse en estuarios e praias de amplo intermareal remexendo na area na procura de bivalvos e outros invertebrados.
Teixo
No paseo marítimo, ademáis dun parque infantil, zona de aves e zona de marisqueo, tamén hai un teixo que está recollido no Catálogo Galego de árbores senlleiras.
Orixinario de Europa, aínda que na contorna do Eume non atopamos poboacións silvestres. Existen teixos machos e femias; neste caso trátase dunha femia xa que presenta froitos. Florece na primavera e os seus froitos maduran no outono, dando lugar a un arilo carnoso de cor vermella, única parte non velenosa da árbore e con forma de baga. Da combinación destas dúas caracteríscas procede o seu nome científico: Taxus baccata (del grego taxus: veleno, baccata: baga).
Unha das súas características é o seu lento crecemento. Poden chegar a vivir 5000 anos, e por iso sempre estivo, dende a antigüidade, asociado a cemiterios, pazos e igrexas. Este teixo ten entre 300 e 500 anos. En 1870 pasou a formar parte do “xardín dos Tenreiro” e foi podado segundo o estilo da época, chegando a ter tres pisos ben diferenciados aos que se accedía por unha escada de caracol, sendo habitable.
Foi visitado por importantes personalidades da época coma Emilio Castelar (presidente da I República que o visitou o 5 de setembro de 1885 ), Manuel Azaña (realizou a súa visita o 24 de agosto de 1924) , José Martínez Ruíz (Azorín), o premio Nobel José Echegaray, Ramón María del Valle-Inclán e Emilia Pardo Bazán, que escolleu o teixo como escenario na súa obra “Una Cristiana” (Unha Cristiá).